Αν αναλογιστούμε το μέλλον των πόλεών μας, μια πραγματική πρόκληση είναι να επινοήσουμε εκ νέου τον τρόπο που τις χρησιμοποιούμε σήμερα. Ιδίως σε κουλτούρες με περιορισμένα μέσα, πώς θα μπορούσαμε να βελτιώσουμε ή, ακόμα, και να μεταμορφώσουμε τις πόλεις όπου βρεθήκαμε να ζούμε, με απλούς, χαμηλής τεχνολογίας, οικονομικά προσιτούς και άμεσα υλοποιήσιμους τρόπους; Σήμερα, οι πόλεις είναι συχνά γεμάτες από απαρατήρητους, παρατημένους χώρους μεταξύ των κτιρίων, ενώ αυτό που τυπικά ονομάζεται δημόσιος χώρος δεν είναι παρά μια διόλου ευφάνταστη, σκληρή επιφάνεια με τη φύση ως ντεκόρ.
Ο δημόσιος χώρος υψηλής ποιότητας θα μπορούσε να αποτελέσει ουσιαστικό εργαλείο για τη δημιουργία συμπαγών και αποτελεσματικών πόλεων ανάμεικτων χρήσεων, όπου οι κάτοικοι είναι κοντά στη φύση και όπου η αστική ζωή εξυμνείται. Μπορούν να καταστούν μαγνήτες, περίπου όπως τα μνημεία, προσδίδοντας ταυτότητα και αξία στα περιβάλλοντά τους. Οι κάτοικοι θα εμπνέονται να χρησιμοποιούν περισσότερο τις περιοχές κοντά στο σπίτι τους, αντικαθιστώντας τις μηχανοκίνητες μεταφορές με περπάτημα και ποδηλασία, γεγονός που θα μειώσει τη ρύπανση και θα εξασφαλίσει ελεύθερο χρόνο.
Ο δημόσιος χώρος υψηλής ποιότητας μπορεί να επιτευχθεί ανεξαρτήτως μεγέθους και τύπου. Αν και σπάνια συμβαίνει στην πράξη, μπορεί να είναι παιχνιδιάρικος, διασκεδαστικός και αισιόδοξος.