Στη διάρκεια του Ινδικού Εμφυλίου Πολέμου, οι παραγκουπόλεις του Μουμπάι γέμισαν πρόσφυγες που αναζητούσαν καταφύγιο από τις συγκρούσεις. Οι αρχές του Μουμπάι, απασχολημένες με την άμυνα της πόλης και αντιμετωπίζοντας τις ήδη υπερπληθείς και πάμφτωχες παραγκουπόλεις, δεν μπορούσαν να κάνουν και πολλά πράγματα για να διατηρήσουν μια όψη πολιτισμένης ζωής στην περιοχή. Αργότερα, κάποια στιγμή έκαναν την εμφάνισή τους στα εγκληματικά δίκτυα του Μουμπάι κάποια δείγματα βιολογικού υλικού, με τη μάταιη ελπίδα ότι θα μπορούσαν να προσφέρουν μια νέα ευκαιρία για εμπορεύσιμα ναρκωτικά. Η συλλογική ορμή και εμπειρία των προσφύγων κατάφερε να μετατρέψει αυτά τα γενετικά τροποποιημένα δείγματα μυκήτων σε μια νέα μορφή υποδομής, παρέχοντας θέρμανση, φωτισμό και οικοδομικά υλικά για τους πρόσφυγες. Η παραγκούπολη του Ντάραβι εξέλιξε ταχύτατα τη δική της μικροοικονομία που βασίστηκε γύρω από τα μανιτάρια. Το συγκεκριμένο ντοκιμαντέρ αφηγείται την ιστορία κάποιων ανθρώπων που ενεπλάκησαν, από το Μουμπάι και τον υπόλοιπο κόσμο, και του πώς το Ντάραβι κατάφερε να γίνει ένα τόσο μοναδικό μέρος.