Το καλοκαίρι του 2015, πρόσφυγες από τη Μέση Ανατολή βρήκαν προσωρινό καταφύγιο στην Πλατεία Βικτωρίας, στο ταξίδι τους προς τη Δυτική Ευρώπη. Από τότε η Βικτώρια, η πλατεία με το μεγαλοαστικό παρελθόν και το αυτοκρατορικό όνομα, έχει αναδειχθεί σε κόμβο της προσφυγικής κρίσης, με ένα εκτενές δίκτυο αλληλεγγύης που προσφέρει βοήθεια και στέγη.
Η εγκατάσταση Βικτώρια: Είσοδος/Έξοδος προβάλλει την πλατεία ως υπόδειγμα για το μέλλον της Μεσογειακής πόλης. Εδώ συνυπάρχουν δύο παράλληλες οντότητες: το «Καταφύγιο» και το «Διαφανές Κράτος». Η πρώτη αναδύεται μέσα από τους μπετονένιους σκελετούς των πάλαι ποτέ πολυκατοικιών, που πλέον λειτουργούν ως μικρά εργοστάσια παραγωγής και διαμονής, όπου οι ένοικοι επιδίδονται στην παραγωγή και ανταλλαγή προϊόντων, ιδεών και υπηρεσιών σε μια μετα-καπιταλιστική κοινωνία. Η οριζόντια αυτή πόλη, αεικίνητη και διαρκώς συνδεδεμένη με το παρόν, διατρέχεται από το «Διαφανές Κράτος»: ένα επίσημο και αμετάβλητο δίκτυο από ιδιωτικοποιημένους πρώην δημόσιους χώρους και υποδομές, με ελεγχόμενη πρόσβαση και περιορισμένα δικαιώματα, όπου η συνεχής παρακολούθηση εγγυάται την ασφάλεια και την συμμόρφωση με το παρελθόν.
Μια κρυστάλλινη «Πρεσβεία» καταλαμβάνει την επιφάνεια της πλατείας και ρυθμίζει την είσοδο και έξοδο ανάμεσα στο «Διαφανές Κράτος» και το «Καταφύγιο». Είναι παντού έκδηλη η κινητικότητα και η μεταβατική φύση της ανθρώπινης παρουσίας, διαμεσολαβημένη από σημεία ελέγχου, αίθουσες αναμονής και κατασκευασμένες εμπειρίες, όπου η πρόσβαση σε κάθε άτομο υπόκειται σε διαδικασία έγκρισης.