Η τηλεοπτική σειρά της δεκαετίας του 1950, Η ζώνη του λυκόφωτος (The Twilight Zone), εστίαζε στη διασταύρωση μεταξύ του φόβου, της νοημοσύνης και της δεισιδαιμονίας της ανθρωπότητας. Ένα επεισόδιο της αρχικής σειράς, με τίτλο “The Lonely” (Ο μοναχικός), παρουσίαζε κάποιον που φυλακίζεται σε έναν αστεροειδή για απόλυτη απομόνωση, αλλά εκεί ερωτεύεται μια γυναίκα ρομπότ που γίνεται η σύντροφός του. Την εποχή εκείνη, οι φόβοι μας επηρεάζονταν από τη μαγεία ή την επιστημονική φαντασία, αλλά σήμερα οι φόβοι μας εδράζονται στην άνευ προηγουμένου ανάπτυξη της τεχνολογίας. Με το smartphone να αποτελεί πλέον μια κατάθεση της ζωής μας, ένα φίλο μας, τι θα απογίνει με αυτή τη σχέση μετά από 50 χρόνια;
Το υποθετικό design μπορεί να μας βοηθήσει να κάνουμε μια αναγωγή των σημερινών μας πεποιθήσεων στην αυριανή τεχνολογία. Στη διάρκεια ενός ακαδημαϊκού εξαμήνου, ζητήθηκε από τους φοιτητές να σχεδιάσουν αντικείμενα για τις τρεις επόμενες γενιές. Στη συντριπτική πλειονότητά τους, εστίασαν στη συντροφικότητα, σε ένα φίλο από τη γέννηση μέχρι το θάνατο. Με τους φόβους και τις δεισιδαιμονίες μας να ανεβαίνουν σε μια εκκωφαντική ένταση, μπορούμε να αξιολογήσουμε υποθετικά τι θα έπρεπε να λάβουν υπόψη οι μελλοντικοί σχεδιαστές της τεχνολογίας. Τα έργα παρουσιάζουν διαφορετικούς φόβους και ανησυχίες των φοιτητών σχετικά με το μέλλον της τεχνολογικής φιλίας, που λαμβάνουν υπόψη την περίπλοκη σφαίρα της ηθικής, της πραγματικότητας και της λογικής. Ορισμένα είναι αισιόδοξα και άλλα πάλι όχι, αλλά μετά από μετα-ανάλυση όλων των απόψεων των φοιτητών γίνεται εμφανές ότι το μέλλον της τεχνολογικής φιλίας είναι υπό διαπραγμάτευση.

Παρουσιάζονται τα ακόλουθα έργα:
Play, Protect, Preserve της Nicole Hone
Bot  της Evangeline Martin
Postcards from Mars του Loek Hendriks