Σε μεγάλο βαθμό, συγχέουμε την τεχνολογία με την ταχύτητα, φανταζόμενοι κοντινά μέλλοντα που είναι δυστοπικά και επιταχυνόμενα, αποτελεσματικά και άψυχα. Η τεχνολογία θεωρείται αποκλειστικά γρήγορη, δυναμική, φρενήρης. Το μέλλον είναι πιο κοντά απ’ όσο ίσως φαίνεται – πιθανώς σε απόσταση μίας εφεύρεσης. Κινείται με την ταχύτητα ενός σήματος, μετασχηματίζεται στη στιγμή και εκτοπίζει γενιές σε ολοένα και πιο σύντομους κύκλους. Η τεχνολογία, όμως, μπορεί επίσης να κινηθεί εξίσου αργά όπως και γρήγορα. Τι θα γινόταν αν εξετάζαμε πώς θα μπορούσε να αντισταθεί στην πρόοδο, να αντιταχθεί στην αποτελεσματικότητα και να εκτροχιάσει τη βελτιστοποίηση;
Ο άνθρωπος φοβάται το χρόνο, αλλά ο χρόνος φοβάται τις Πυραμίδες, προειδοποιεί μια αραβική παροιμία του 12ου αιώνα. Αντιλαμβανόμαστε το χρόνο ως την πιο ανθεκτική μορφή αντίστασης: ξεπερνάει τις φουρτούνες της ανθρωπότητας και την πολιτισμική αλλαγή. Οι Πυραμίδες μας γοητεύουν με το μύθο, με την κλίμακα και με την αδυνατότητα της κατασκευής τους. Μας σαγηνεύουν με την πλατωνική τους καθαρότητα, τη στοιχειώδη υλικότητα και την ασαφή χρήση τους. Ανθίστανται. Είναι κάπως γελοίες.
Για την έκθεση Tomorrows, οι New Affiliates έχουν δημιουργήσει μια γεννήτρια πυραμίδων: μια διαδικασία «μαύρου κουτιού» που κάνει δειγματοληψία από το ψηφιακό σύμπαν για την παραγωγή νέων ειδών πυραμίδων ανά τέσσερα λεπτά. Οτιδήποτε συνδέεται πάνω στη γεννήτρια θα διαβάζει τις πυραμίδες: φέρτε έναν εκτυπωτή και σύντομα θα δείτε μια στοίβα από καρτ ποστάλ· συνδέστε το τηλέφωνό σας και αυτές θα εμφανιστούν στην οθόνη σας· βάλτε ένα ηχείο και θα ακούσετε την περιγραφή τους. Ανεξαρτήτως της δικής σας εμπλοκής, ανεξαρτήτως της κατάστασης της τεχνολογικής προόδου και ανεξαρτήτως χρόνου, η γεννήτρια θα συνεχίσει για πάντα, παράγοντας ένα άπειρο σύνολο σχέσεων, δικτύων και δεδομένων, όλα μειωμένα σε ένα πλατωνικό επίπεδο που ξέρει μόνο να ανθίσταται.