Δεν βλέπω πολυώροφα κτίρια. Βλέπω τις Μεσογειακές πόλεις να επιπλέουν σε μια θάλασσα από πλαστικά. Δεν βλέπω τις πόλεις να γίνονται πιο έξυπνες, βλέπω τα μπάζα από εξαρτήματα, bits, bytes, pixels να καταδιώκουν επεκτάσεις, plug ins για να φτάσουν στα τερματικά. Βλέπω τα σύννεφα να πέφτουν από τον ουρανό και δεν υπάρχει ίχνος βροχής.
Το Mediterranean Touch Screen (Μεσογειακή Οθόνη Αφής) είναι ένα φανταστικό θαλάσσιο τοπίο, που αποτελείται από σπασμένα πλήκτρα και μεμβράνες πληκτρολογίου. Οι αναρίθμητες μεμβράνες επιπλέουν στο ειδυλλιακό γαλάζιο της Μεσογείου, ενώ οι βοτσαλωτές παραλίες με τα σπασμένα πλαστικά πλήκτρα ακτινοβολούν σαγηνευτικό τοξικό πράσινο. Το έργο είναι μια δικτυωμένη επανενεργοποιημένη εγκατάσταση· οι USB θύρες των μεμβρανών έχουν επανακαλωδιωθεί, διασυνδεθεί μεταξύ τους και συνδεθεί με ένα υπολογιστικό σύστημα, όπου έχουν αποθηκευτεί ηχητικά δεδομένα χαρακτηριστικά της Μεσογείου. Οι διάφανες μεμβράνες λειτουργούν από κοινού ως μια μετα-ψηφιακή οθόνη αφής για δημόσια διεπαφή. Οι επισκέπτες ενθαρρύνονται να αγγίξουν τις μεμβράνες για να ανακτήσουν ηχητικές νότες από τα αποθηκευμένα δεδομένα. Οι πολλαπλές ηχητικές νότες που παράγονται, προσφέρουν μια συλλογική (από)σύνθεση των συγκοπτόμενων μελωδιών από τα περασμένα αύριο.