Feral Remnants (Dog)

Το Feral Remnants (Dog) (Άγρια κατάλοιπα [Σκύλος]) αποτυπώνει μια ονειρική προβολή, χωρίς ίχνη ανθρώπινης παρουσίας. Το έργο είναι μια εγκατάσταση που αποτελείται από μια μεταλλική δεξαμενή με μαύρο πετρέλαιο και ένα βίντεο HD με ήχο. Στο βίντεο, ένας σκύλος ράτσας Σαμογιέντ καταγράφεται να περιπλανιέται σε ένα κενό περιβάλλον σε αργή κίνηση. Η μουσική υπόκρουση (Medieval, 2016, μια σύνθεση από τα Όρη, το ροκ τρίο του καλλιτέχνη) δημιουργεί μια βαριά δυστοπική ατμόσφαιρα, αλλά τα ουρλιαχτά της φωνής αναδύουν και μια αίσθηση εξέγερσης. Δεν υπάρχει άνθρωπος στο πλάνο. Ο σκύλος προβάλλεται ανεστραμμένος στην οθόνη και αντικατοπτρίζεται παραμορφωμένος στην επιφάνεια του πετρελαίου, η οποία τρέμει ανάλογα με τις μπάσες συχνότητες της μουσικής. Το πετρέλαιο φέρνει στο νου τη σιωπηλή ελπίδα της ανακάλυψης πετρελαίου σε ελληνικό υπέδαφος, αλλά λειτουργεί και ως σύμβολο ενός πραγματιστικού οράματος του αύριο, ως ένα θολό δυσλειτουργικό όνειρο. Ο μοντερνιστικός σχεδιασμός της σιδερένιας δεξαμενής παραπέμπει σε μια ιδεαλιστική προσέγγιση του μέλλοντος, ενώ το γλυπτό λειτουργεί ως μεσάζων στη θέαση της αφαιρετικής και ποιητικής εικόνας του σκύλου. Εντούτοις, το έργο αναπόφευκτα περιγράφει ένα μέλλον όπου ο μοναχικός σκύλος τρέχει άτακτα σε ένα περιβάλλον στο οποίο οι άνθρωποι έχουν εκλείψει. Ανάλογα με την ερμηνεία της εγκατάστασης, ο θεατής μένει με μια μετέωρη αίσθηση μελαγχολίας ή μια σπίθα υπόσχεσης για το μέλλον.
Ευγενική παραχώρηση της γκαλερί CAN Christina Androulidaki

 

Πρόσθετες Πληροφορίες

  • Συγγραφείς: Μανώλης Δασκαλάκης-Λεμός
  • Ομάδα έργου: Μανώλης Δασκαλάκης-Λεμός, Όρη
  • Βιογραφικό:

    Ο Μανώλης Δασκαλάκης-Λεμός (γενν. 1989, Αθήνα) ζει και εργάζεται στην Αθήνα και το Παρίσι. Είναι μέλος των Arbit City Group και συνιδρυτής της ΣΕΡΑΠΙΣ. Αυτό το διάστημα είναι φιλοξενούμενος καλλιτέχνης στο Pavillon Neuflize OBC, το οχτάμηνο πρόγραμμα residency του Palais de Tokyo. Έκανε τις σπουδές του στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας (2007-12) και στο Central Saint Martins College of Art and Design στο Λονδίνο. Στη δουλειά του χρησιμοποιεί μια ποικιλία μέσων για να εστιάσει στους τρόπους με τους οποίους ονειρευόμαστε το αύριο, αλλά και σε περιπτώσεις πρότερης ευημερίας που παράκμασε και στο πώς αυτές θα μπορούσαν να προβληθούν στο μέλλον. Η αντίθεση μεταξύ ιδεαλισμού και πραγματισμού είναι μια από τις θεματικές στα έργα του, τα οποία συχνά έχουν ως εκκίνηση ένα αυτοβιογραφικό σημείο. Στις ατομικές εκθέσεις του περιλαμβάνονται οι Tomorrow’s Corporate Love (Forgetting from Athens), Palais de Tokyo, Παρίσι, 2017· Crooked Grid Crude Carrier, CAN Christina Androulidaki Gallery, Αθήνα, 2015· Feral Remnants/Oinousses, CAN Christina Androulidaki Gallery, Αθήνα, 2013. Έχει συμμετάσχει επίσης στις ομαδικές εκθέσεις: The Equilibrists, μια συνεργασία του New Museum με το ίδρυμα ΔΕΣΤΕ, Μουσείο Μπενάκη, Αθήνα, 2016, σε επιμέλεια του Massimiliano Gioni, με τον Gary Carrion Mutayari και τη Helga Christoffersen· Filter Bubble, LUMA/Westbau, Ζυρίχη, 2015, σε επιμέλεια του Hans Ulrich Obrist και του Simon Castets· Poetry will be made by all, LUMA/Westbau, Ζυρίχη, 2014, σε επιμέλεια του Hans Ulrich Obrist, του Kenneth Goldsmith και του Simon Castets· Εκ Νέου, μια νέα γενιά Ελλήνων καλλιτεχνών, Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, Αθήνα, 2013, σε επιμέλεια της Δάφνης Βιτάλη, της Τίνας Πανδή και της Δάφνης Δραγώνα.

  • En Project ID: 51