Ομάδα Έργου:
Ava Aghakouchak & Maria Paneta (έρευνα & σχεδιασμός), Ruairi Glynn, Fiona Zisch, Vincent Hygh (tutors).
Ομάδα για το βίντεο: Mariana Muñoz, Ortega (ενδυματολογική διεύθυνση), Minjoo Chae (διεύθυνση φωτογραφίας), Ophelia Aasa (μοντέλο), Anita-Beatrix Gerecs (κομμώσεις & μακιγιάζ), Jon Hopkins (ήχος), Peter Raynham (Bartlett Artificial Sky)
Ο Σαρωτής (Sarotis), τίτλος που παραπέμπει στον ελληνικό όρο για το σκάνερ, είναι μια σειρά από μαλακά ρομποτικά προσθετικά, συνδυασμένα για πρώτη φορά με συστήματα τρισδιάστατης όρασης, με σκοπό τη δημιουργία ενός εντελώς νέου τρόπου αίσθησης του χώρου μέσω του σώματος. Μέχρι το 2020, προβλέπεται ότι 5,4 δισεκατομμύρια φορητές συσκευές θα διαθέτουν 3D αισθητήρες, επιτρέποντας σε οποιονδήποτε χρήστη να σκανάρει και να αποθηκεύει τα περιβάλλοντά του. Αν οι τεχνολογίες τρισδιάστατης όρασης αποδειχθούν εξίσου επιτυχημένες με τις δισδιάστατες προκατόχους τους, τότε αναμένεται ότι το 70% του παγκόσμιου πληθυσμού θα είναι σε θέση να σκανάρει, να αποθηκεύει και να αναλύει τα περιβάλλοντά του.
Ο Σαρωτής, που αναπτύχθηκε στο Εργαστήριο Διαδραστικής Αρχιτεκτονικής της Σχολής Bartlett του University City London, αποσκοπεί να διερευνήσει το πώς οι τεχνολογίες τρισδιάστατης όρασης θα αλλάξουν τον τρόπο που βλέπουμε και αλληλεπιδρούμε με τον κόσμο γύρω μας. Αναλύει τα πιθανά μέλλοντα της λεπτής φορέσιμης τεχνολογίας και εξετάζει πώς προηγμένα συστήματα όρασης και άλλες τεχνολογίες αισθητήρων θα συνδέονται πιθανώς απευθείας στο σώμα μέσω των «μαλακών διεπαφών» τους. Στο πλαίσιο της μελέτης αυτής, δημιουργήθηκαν ένα πειραματικό προσθετικό και μια ταινία. Το προσθετικό σχεδιάστηκε για να μελετηθεί πώς μπορεί να ενισχυθεί η αντίληψη κάποιου για το χώρο με τη χρήση ζωντανών τεχνολογιών τρισδιάστατης σάρωσης που να ελέγχουν το φούσκωμα και το ξεφούσκωμα των μαλακών ρομποτικών προσθετικών. Η ταινία προσκαλεί τους θεατές να αναλογιστούν πώς οι ρευστοειδείς διεπαφής υδρογέλης μπορούν να άρουν τη διάκριση ανάμεσα στη δική μας φυσιολογία και σε αυτή των μαλακτικών μηχανών που θα προεκτείνουν τα σώματά μας.
Άλλες πιθανές εφαρμογές του πρότζεκτ είναι η βοήθεια στην πλοήγηση τυφλών ή ατόμων με προβλήματα όρασης, αλλά και η παροχή απτικής ανάδρασης για περιβάλλοντα εικονικής πραγματικότητας.
Το πρότζεκτ αναπτύχθηκε και κυκλοφόρησε από το Εργαστήριο Διαδραστικής Αρχιτεκτονικής της Bartlett, υπό τη διεύθυνση του Ruairi Glynn.
