Η τρέχουσα επιτάχυνση των τεχνολογικών εξελίξεων αμφισβητεί όλο και περισσότερο την κυρίαρχη θέση του ανθρώπου στον πλανήτη. Διαφορετικές συζητήσεις φέρνουν στο προσκήνιο παλαιότερους φόβους αλλά και ελπίδες που σχετίζονται με την ισχυροποίηση της μηχανής. Είναι δυνατόν, για παράδειγμα, μελλοντικές μορφές μίας «τεχνητής υπερ-νοημοσύνης» να ξεπεράσουν τον άνθρωπο; Μπορούν προσθετικές τεχνολογίες και ρομποτικά συστήματα να βοηθήσουν τον άνθρωπο να βελτιώσει τις ικανότητές του;
Εξετάζοντας ερωτήματα όπως τα παραπάνω, τα έργα που παρουσιάζονται εστιάζουν στη διαμόρφωση μιας νέας υβριδικής συνθήκης ανθρώπου και μηχανής, που καθιστά δύσκολη ακόμα και τη διάκριση μεταξύ τους. Αντικείμενα συντροφιάς, εικονικά πρόσωπα για συζήτηση, εξελιγμένες μορφές τεχνητής νοημοσύνης ενισχυμένες με συγκινησιακές δεξιότητες, φορέσιμα και προσθετικά στοιχεία, αποτελούν τη βάση αφηγήσεων για την εξέλιξη των προσωπικών σχέσεων, αλλά και για την οργάνωση και διακυβέρνηση στην πόλη του αύριο. Διερευνώνται οι αλλαγές που μπορεί να επέλθουν, αν οι αποφάσεις στο μέλλον λαμβάνονται όλο και λιγότερο από τον άνθρωπο. Θα μπορούσε τότε, ενδεχομένως, η σχέση του με τα στοιχεία της φύσης, των κελυφών, των δικτύων και της κοινωνίας να βρει μια νέα, ιδιάζουσα ισορροπία. Αλλά αυτό ταυτόχρονα θα σήμαινε πως και η ανάπτυξη των πόλεων θα ήταν πια πέρα από τον έλεγχο του ανθρώπου...